Μελέτη Περίπτωσης
Ορισμός
Ένα πραγματικό ή υποθετικό παράδειγμα, που αντανακλά μια ευρύτερη κατάσταση, παρουσιάζεται στους εκπαιδευόμενους με σκοπό να αναλυθεί σε βάθος και να διερευνηθούν οι εναλλακτικές λύσεις στα προβλήματα που αναδύονται.
Πεδία εφαρμογής
Στο πρώτο χρησιμοποιείται με στόχο να γίνει εφαρμογή των θεωρητικών γνώσεων που έχουν αποκτηθεί.
Στο δεύτερο πεδίο η μελέτη περίπτωσης χρησιμοποιείται όταν ακόμα δεν έχει ολοκληρωθεί η απόκτηση των απαιτούμενων γνώσεων και στόχος είναι να υποκινηθεί η ευρετική πορεία προς τη μάθηση.
Και στις δύο εκδοχές, μέσα από την ενδελεχή διερεύνηση της “επιμέρους” περίπτωσης, εξάγονται συμπεράσματα (ή, τουλάχιστον, διατυπώνονται υποθέσεις) για τη λειτουργία του “όλου”.
Στάδια εφαρμογής
• Ο εκπαιδευτής επιλέγει μια περίπτωση όσο το δυνατόν πλησιέστερη στην πραγματικότητα. Οι εκπαιδευόμενοι πρέπει να έχουν τις γνώσεις και τις εμπειρίες που να τους επιτρέπουν να ανταποκριθούν με επιτυχία στην άσκηση. Επίσης, πρέπει να σχεδιάζεται η μελέτη με τρόπο που να προκαλεί το έντονο ενδιαφέρον τους.
• Ο εκπαιδευτής παρουσιάζει στους εκπαιδευόμενους την προς μελέτη περίπτωση, καθώς και το πλαίσιο μέσα στο οποίο εντάσσεται (ιστορική αναδρομή, παρούσα συγκυρία). Η παρουσίαση της περίπτωσης μπορεί να γίνεται με τη μορφή προφορικού λόγου ή γραπτού κειμένου ή φιλμ ή κασέτας ήχου.
• Ο εκπαιδευτής παρέχει διευκρινίσεις: για ποιο σκοπό μελετάται η προτεινόμενη περίπτωση, ποια αποτελέσματα αναμένονται, πώς θα πραγματοποιηθεί η εργασία των εκπαιδευομένων. Απαντά σε τυχόν απορίες και εξακριβώνει αν η άσκηση έγινε κατανοητή. Δεν επηρεάζει τους εκπαιδευόμενους εκθέτοντας προσωπικές απόψεις. Ορίζει το χρόνο για την εκπόνηση της άσκησης.
• Οι εκπαιδευόμενοι εκτελούν την άσκηση. Κατά προτίμηση αυτό γίνεται σε ομάδες εργασίας, ώστε να υπάρχει αλληλεπίδραση. Χρησιμοποιούν τις πληροφορίες που έχουν πάρει, καθώς και τις γνώσεις και τις εμπειρίες τους, προκειμένου να λύσουν το πρόβλημα, να καταλήξουν σε προτάσεις.
• Στη συνέχεια οι εκπαιδευόμενοι (μέσω εκπροσώπων των ομάδων εργασίας) παρουσιάζουν στην ολομέλεια το προϊόν της εργασίας τους, την πορεία που ακολούθησαν, τις δυσκολίες που συνάντησαν, τα συμπεράσματα στα οποία κατέληξαν.
• Ο εκπαιδευτής συνθέτει τα βασικά σημεία που παρουσίασαν οι ομάδες, σχολιάζει, διασαφηνίζει, διατυπώνει συμπληρωματικές παρατηρήσεις. Ύστερα, βοηθά στην εξαγωγή γενικών συμπερασμάτων και συνδέει την αναλυθείσα περίπτωση με το ευρύτερο πλαίσιο στο οποίο υπάγεται. Τέλος, κάνει τη σύνδεση ανάμεσα σε όσα έμαθαν οι εκπαιδευόμενοι από τη μελέτη περίπτωσης και σε όσα ήδη γνωρίζουν ή πρόκειται να μάθουν στη συνέχεια.
Πηγή:http://epimorfosi.pasok.gr/wp-content/uploads/2007/04/texnikes-ekpedefsis.pdf